Wintereik

De onderkoning van het bos

Quercus petraea, de mooie boom die rotsen bewoont, is de vertaling van de wetenschappelijke naam van de wintereik. 

Alle eiken hebben gemeen dat ze eikels krijgen als vrucht. Er is nog iets typisch voor de eiken: de stand van de winterknoppen, hoe dichter bij de top des te meer knoppen en natuurlijk ook bladeren in de zomer. 

Wintereiken komen minder vaak voor in ons land als de zomereik, de koning van het bos. De vruchtopbrengst is minder en dus minder kansrijk wat betreft de spontane verspreiding. Daarnaast zijn er kleine verschillen met de onderkoning, de wintereik.

De wintereik heeft gesteelde bladeren en zittende eikels, bij de zomereik is dat andersom. Verder doet wintereik in niets onder voor de zomereik.

Lees meer

Quercus robur, de gewone, zomer of inlandse eik, komt voor op lagere en voedselrijke grond en Quercus petraea komt op hogere en drogere grond voor in Europa. Eiken soorten kruisen makkelijk, daardoor zijn er nogal wat niet zuivere soorten. Een inlandse eik tussen 50 en 150 jaar krijgt jaarlijks 50.000 eikels. In een zaaibed komt 60% op als soort en 0,5% als hybride. Quercus x rosacea is een benaming voor een eik met kenmerken van beide soorten.

Er is een zeer rijk dierenleven van insecten en schimmels in en rond deze boomsoort. De boom fungeert als schuilplaats, jachtterrein, broedplaats en foerageergebied. Zeer bekend zijn de gallen, meestal kraamkamers voor galwesplarven of soms ook van galmuggen.

Economisch gezien was en is de wintereik een belangrijke boomsoort. West-Europa was eens bedekt met eiken, de meeste zijn gesneuveld toen de scheepsbouw in Europa omvangrijk werd (Spaanse armada enz.). De houtkwaliteit is uitstekend. Daarnaast is het is een prima vormenrijke laan- of parkboom.