Drakenbloedboom

Het sap diende om doden te balsemen

In de middeleeuwen bracht men het sap van deze boom in verband met hekserij, omdat het bloedrood kleurt als het aan de lucht wordt blootgesteld. Vandaar de naam: drakenbloed. Op de Canarische eilanden speelde de drakenbloedboom een rol in de religie van de oorspronkelijke bewoners, de Guanches. Ook gebruikten zij het sap van de boom om hun doden te balsemen. Drakenbloed werd recent nog als kleurstof toegevoegd aan de lak van Italiaanse vioolbouwers.

Ecologie en leefgebied

De drakenbloedboom komt voor in droge, open en thans geheel verdwenen bossen in ‘Macaronesië’: de eilanden voor de westkust van Afrika vanaf de Kaapverdische eilanden noordwaarts tot de Azoren. Op de Canarische eilanden wordt de boom in het wild nog gevonden tot 600 m boven zeeniveau op ontoegankelijke kliffen. In Marokko en op de Kaapverdische eilanden groeit hij hoger in de bergen. De leeftijd van de grootste drakenbloedboom op Tenerife wordt geschat op 700 jaar.

Bedreiging

De aantallen van deze soort zijn sterk afgenomen: een paar honderd bomen op vijf van de zeven Canarische eilanden. Daarnaast staan er twee individuen op Madeira, en kleine populaties bevinden zich op de Kaapverdische eilanden en in Marokko. Waarom? Het is een plant die zich makkelijk uitzaait, maar helaas eten geïntroduceerde ratten veel van deze zaden op. Geiten en konijnen eten de jonge planten. Daarnaast heeft verlies van leefgebied door landbouw en branden, ook bijgedragen aan de afname. Deze bijzondere boomsoort heeft als ongelukkige eigenschap dat hij een voorkeur heeft voor de vruchtbare zone met een gunstig klimaat; de ideale plek voor bebouwing en landbouw. Niet helemaal toevallig staan de laatste wilde exemplaren op ontoegankelijke plekken.