Californische zwarte walnoot

Lijdt onder verstedelijking

De Californische zwarte walnoot is een bladverliezende struik of kleine boom van 6-9 m hoog. De bladeren zijn samengesteld, de bloei met bungelende katjes is van maart tot en met mei. De Californische zwarte walnoot wordt veel aangeplant in parken en stadsbossen. De vrucht is een ronde noot (eigenlijk: steenvrucht) met aan de buitenkant een vlezige groene bolster. Als die zich opent verschijnt de eigenlijke walnoot, met één zaad in de dikke, moeilijk te kraken schelp (binnenste deel van de vruchtwand).
Hoewel noten eetbaar zijn, wordt de soort niet commercieel verbouwd.

Ecologie en leefgebied

De Californische zwarte walnoot kent twee variëteiten, var. californica en var. hindsii, beiden endemisch in Californië. De soort groeit op 30-900 m boven zeeniveau op kleiachtige, vochtige bodems. Oorspronkelijke populaties komen voor op hellingen en in kloven, in de vorm van bossen en meer open ‘savanna woodland’ waarin de soort domineert.

Bedreiging

Het areaal natuurlijk bos met Californische zwarte walnoot is versnipperd en gaat achteruit, vooral bos met var. hindsii waarvan nog slechts twee of drie opstanden over zijn. De mooiste walnootbossen zijn te vinden in de San Jose Hills. Ze hebben te lijden onder verstedelijking, begrazing, toenemende recreatie en mogelijk ook teruglopende voortplanting. Begrazing was 200 jaar lang de voornaamste economische activiteit in de walnootbossen, wat de ondergroei en het dierenleven sterk heeft beïnvloed. De regelmatig voorkomende combinatie van begrazing en aanhoudende droogte is slecht voor de overleving van zaailingen.