Salvia divinorum

Salvia divinorum werd voor het eerst in 1939 beschreven, maar pas vele jaren later konden botanici de plant identificeren. In 1962 reisden de Zwitserse scheikundige Albert Hofmann en de ethnomycologicus R. Gordon Wasson door de Mexicaanse Sierra Mazateca om rituelen van het Mazatekenvolk te bestuderen en exemplaren van deze plant te zoeken. Ze slaagden er niet in om levende planten te vinden, omdat de Mazateken de vindplaatsen van deze soort geheim hielden, maar uiteindelijk gaven de Mazateken ze toch enkele bloeiende exemplaren mee - de bloemen waren nodig voor een definitieve identificatie.

Traditioneel kreeg de plant medicinale eigenschappen toegeschreven en werd hij in lage doses toegepast bij aandoeningen als diarree, bloedarmoede, hoofdpijn, reuma en ‘panzon de borrego’ (gezwollen buik), een ziekte die een magische oorzaak zou hebben.

Salvia divinorum is een psychoactieve plant die visioenen en andere spirituele ervaringen kan veroorzaken. De meeste lokale namen van de plant verwijzen naar de overtuiging van de Mazateken dat de plant een incarnatie is van de Maagd Maria. Aan die relatie schrijft men dan ook het rituele gebruik van de plant toe: van oudsher gaat de gebruiker op een rustige plek zitten na inname van het blad - volgens de Mazateekse sjamanen spreekt ‘La Maria’ (Salvia divinorum) met een zachte stem.