Japanse sierkers
Prunus serrulata 'Fugenzo'
Rozenfamilie (Rosaceae)
Kom kersen kijken
Deze Japanse sierkers met grote gevulde bloemen behoort tot de sato-zakura groep. ‘Sato’ is het dorp of bewoonde plaats, ‘zakura’ de kersenboom. Heel vroeger al werd in Japanse woonplaatsen een 'dorpskers' in de dorpskern aangeplant.
Prunus serrulata ‘Fugenzo’ bloeit als laatste van deze sierkersen ongeveer half mei met gevulde bloemen. Er is naamsverwarring rond deze cultuurboom, die misschien ook wel bekend is als ‘Shirofugen’. In 1899 kwam deze Japanse cultuurboom ook in Europa in cultuur. Het blad is bij het uitlopen bruinig. De bloesem begint roze en verkleurt naar bijna wit en vervolgens weer naar donkerder roze. Er komen geen vruchten aan de boom. In het najaar kleurt het blad naar geel en rood. Prunus serrulata ‘Fugenzo’, heeft een breed uitgespreide opgaande kroon.
In Japan vindt tijdens de kersenbloeitijd een ware volksverhuizing plaats. Stedelingen trekken de bergen in om de bloesems te bewonderen. In Ueno park in Tokyo kan de stedeling dan ook dag en nacht genieten van de bloesembomen aldaar onder het genot van een maaltijd en een glaasje saké of een kopje groene thee.
Lees meer »Thema's
Een zeer groot deel van de tegenwoordig gekweekte sierkersen komt oorspronkelijk uit China en Japan. De oorsprong van de Japanse kersen is grotendeels verloren gegaan. Waarschijnlijk is dat de bomen al vóór onze jaartelling in Japan werden gekweekt. Vanaf 1780 ontstonden in Japan veel nieuwe cultuurvariëteiten en Ph. F. von Siebold (1796-1866) bracht de eerste daarvan naar Europa. Een belangrijke bijdrage aan het sierkersenassortiment in West-Europa leverde Captain Collingwood Ingram (1880-1981), autoriteit op het gebied van Japanse sierkersen.
In de tuin van de Japanse zonnegodin Amaterasu (Ise), van wie de keizer van Japan zou afstammen, staan twee bomen: een mandarijnenboom en een kersenboom, die allebei zijn beladen met positieve gedachten. In China vereerde men de kersenboom samen met de bamboe en de pijnboom als de drie vrienden van de winter.
Spruiten van jong blad kunnen gegeten worden. De bladeren maken veel cumarine aan, dat ruikt naar amandelen en vrijkomt na het inleggen in zout. Deze bladeren worden gebruikt om theeceremonie-cakejes te omwikkelen. De vruchtjes zijn eetbaar en smaken wrang. De smaak van de vruchten is een determinatiekenmerk. Bloemen van de sierkers zijn eetbaar en hebben een lichtzoete frisse smaak. Je kunt er jam van maken, ze in koekjes verwerken of er een bonbon mee decoreren.
In Japan hebben cultuurbomen vaak dichterlijke, theatrale namen of namen met symboliek. Fugenzo is de verwijzing naar de stijl van de stamper in de bloem. Deze lijkt op de slagtand van de legendarische witte olifant ‘zo’ waar de boeddhistische godheid ‘fugen’ op reed.
Details
Omschrijving: | Boom, struik, halfstam gemiddeld lager dan 6 m, vaasvormig. |
---|---|
Verspreiding: | Alleen in cultuur voorkomend. |
Jaarcyclus: | Bladverliezende vaste plant, bloeit meermalig |
Winterhardheid: | Tot -20 °c |
Bloeiperiode: | Mei |
Bloemkleur: | Roze |
Notities bloemen: | Van licht roze naar donkerder roze gevulde bloemen. |
Op z'n mooist: | Mei |
Bronnen
Japanese Flowering Cherries: 236 - 244 by Wybe Kuitert & A.H. Peterse - 1999, Bloemen met smaak - Anna Koster,http://edepot.wur.nl/109913,
www.keele.ac.uk/media/keeleuniversity/arboretum/downloads/Prunus_Fugenzo.pdf,
http://www.pfaf.org/user/Plant.aspx?LatinName=Prunus+serrulata,
www.beleven.org/feest/hamani _matsuri, mediawiki.arts.kuleuven.be/geschiedenisjapan, Dendrologie van de lage landen - Jan de Koning en Wim van den Broek, Loofbomen in Nederland en Vlaanderen - Leo Goudzwaard, Bomen hun vorm en kle