Yoshino kers of Tokiokers

De bloemgeur is amandelachtig.

Een zeer groot deel van de nu gekweekte sierkersen komt oorspronkelijk uit China en Japan. De oorsprong van de Japanse kersen is grotendeels verloren gegaan. Vanaf 1780 ontstonden in Japan veel nieuwe cultuurvariëteiten en Ph. F. von Siebold (1796-1866) bracht de eerste daarvan naar Europa. Een belangrijke bijdrage aan het sierkersenassortiment in West-Europa is geleverd door Captain Collingwood Ingram (1880-1981), een autoriteit op het gebied van Japanse sierkersen.

Kersenbloesem wordt druk bezocht door bijen en hommels.

Op Japanse prenten staat heel vaak de Tokiokers afgebeeld.

In de tuin van de Japanse zonnegodin Amaterasu (Ise), van wie de keizer van Japan zou afstammen, staan twee bomen: een mandarijnenboom en een kersenboom, die allebei zijn beladen met positieve gedachten. In China vereerde men de kersenboom samen met de bamboe en de pijnboom als de drie vrienden van de winter.

Spruiten van jong blad kunnen gegeten worden. Bladeren maken veel cumarine aan, ruikt naar amandelen dat vrij komt na het inleggen in zout. Deze bladeren worden gebruikt om theeceremonie-cakjes te omwikkelen met deze bladeren. Vruchtjes zijn eetbaar, smaken wrang. De smaak van de vruchten is een determinatiekenmerk. Bloemen van de sierkers zijn eetbaar en hebben een lichtzoete frisse smaak. Van de bloemen kun je jam maken, in koekjes verwerken of een bonbon mee decoreren.