Japanse sierkers

De Japanse bergkers, ofwel Prunus serrulata, is wijdverbreid door Japan en komt ook in heel Korea en in oost China voor. De vruchtjes van deze wilde boom zijn kleine, zwarte kersjes; soms zoet, maar meestal zuur en wrang. De echte bergkers kan een behoorlijke boom worden tot wel 20 meter hoog. Van nature een bergbewoner, is er door natuurlijke evolutie ook een eilandvorm, de Oshima-kers ontstaan.

De Oshima-kers groeit op het vulkanisch gesteente van Oshima, een eiland voor de Japanse kust in de Sagami-baai bij Yokohama. (O = groot en Shima = eiland.) Hij is uitstekend aangepast aan het ruwe eilandleven in de oceaan, wordt niet erg hoog, maar vooral breed om hevige tyfoon-stormen te kunnen overleven.

Ook is deze kers, officieel de ondersoort Prunus serrulata var. speciosa, zeer variabel. Dat wil zeggen dat er uit ieder vruchtje een afwijkende vorm kan opgroeien. Dat betekent dat er verschillende vormen van bekend zijn met een verfijnde schoonheid van bloesem en steeds, zonder uitzondering, een subtiele, amandelachtige geur(nioi).

Lees meer….

De Oshima-kers in de Hortus Overzee is waarschijnlijk ergens vanuit een Oshima-kersen steen opgegroeid. De naam betekent ‘eerbiedwaardige zitkamer’(goza-no-ma), het privévertrek van de Shogun, en wie weet stond hij daar ooit voor het raam.

Wie de kans heeft de bloem te zien, moet niet allen goed ruiken, maar ook even de bloemblaadjes bekijken. In het midden zitten er meestal een paar extra. In Japan wordt bloesem van alle Oshima-kersen in volle knop verzameld en ingezouten. Een bloempje in een kopje heet water geeft een warme drank met een delicate kersengeur. De jonge bladeren van de Oshima-kers worden ook ingezouten en om rijstcakejes gevouwen, die daardoor de geur en smaak van het blad aannemen.