Japanse roos

Niet voor de thee maar voor de sier

Japanse camelia, tuberoos of Japanse roos is een bekende sierplant waarvan veel cultuurvormen in tuinen zijn aangeplant. Camellia werd genoemd naar een priester jezuïet Joseph Kamel (1661-1706). De eerste die Camellia beschreef was George Meister (1653-1713) tuinbaas van Andreas Cleyer toen hij in 1682 als opperhoofd werd aangesteld op Deshima Japan.

Het geslacht Camellia kent veel soorten en de meeste komen oorspronkelijk voor in Oost Azië: Japan, midden en zuid China, Indochina en enkele uit de oostelijke Himalaya en Maleisische archipel. De meeste soorten van Camellia zijn nooit in cultuur genomen, ze hebben bloemen met weinig sierwaarde. Er zijn soorten met extra mooi blad of schors. Een paar soorten, uit Vietnam en China hebben bleekgroene of bronsgroene bloemen, deze zijn pas na 1970 geïntroduceerd in Europa.

Ontdekkingen door Chinese botanici hebben de afgelopen jaren het aantal soorten van minder dan 100 in 1960 tot op bijna 300 op dit moment gebracht. Veel soorten zijn aangeplant in de hortus te Kunming, Yunnan, China. De bekendste soort is Camellia sinensis ‘de ‘theeplant.

Camellia japonica is een groenblijvende struik of kleine boom van 1,5 tot 6 meter, meestal met witte, roze of rode bloemen. De bloei kan bij mild weer al heel vroeg in het voorjaar beginnen, over het algemeen een langere periode, tweemaal zo lang als Rododendron.

Lees meer

In 1686 kwam de Camellia als sierplant naar Java. Toen al waren er in Japan gekweekte planten in tientallen variëteiten. In Europa waren ze misschien al in 1650 in Portugal ingevoerd.

Camellia japonica is een bosplant, gedijt goed op een schaduwrijke plaats met zure, humusrijke grond. De kluit mag niet uitdrogen, ook niet in de winter. Bij uitdroging laat de plant zijn bloemknoppen vallen.