Hondsdraf

Wond(er)kruid

Wanneer je gestoken wordt door brandnetels en de karakteristieke brand en zwelling daarvan ervaart, moet je eens goed om je heen kijken. Dikke kans dat er hondsdraf in de nabijheid groeit. Pluk het blad daarvan, kneus het en wrijf het over je pijnlijke plekken. Je zult zien dat de jeuk en zwelling verlicht worden. Ook weegbree groeit vaak in de buurt van brandnetels en heeft eveneens een verlichtende werking. Alsof het zo heeft moeten zijn...

Je herkent hondsdraf in april tot juni aan de kleine blauwpaarse bloemen en ook het blad is dan min of meer paars. In de zomer is het blad groen. De bloemen zijn tweezijdig symmetrisch en duidelijk van het lipbloem-type, met een boven- en een benedenlip. De bladeren staan tegenover elkaar aan de vierkante stengels en zijn niervormig met een hartvormige voet. De randen zijn gekarteld en licht behaard. De plant heeft een sterke, kruidige geur. Typisch voor hondsdraf is de spreidende groeiwijze, de plant kruipt over de bodem en wortelt vanuit de knopen ondiep in de bodem. Op die manier wordt het licht optimaal opgevangen. Hondsdraf komt zeer algemeen voor, het is een van de veertig meest voorkomende planten in Nederland.

Ook bij deze plant geeft de wetenschappelijke naam aanwijzingen voor een aantal eigenschappen: Glechoma komt overeen met het Griekse glechon, een geslacht van bloeiende planten met een verwijzing naar de pepermuntachtige geur die vrijkomt bij het kneuzen van het blad. Hederacea komt van het Griekse hedera, klimopachtig. Dit omdat de bladeren lijken op die van de klimop en ook het groeigedrag (kruipen en klimmen) aan de klimop doet denken. Het draf-gedeelte van de Nederlandse naam is verwant aan ‘reve’ en betekent rank. Dit vanwege de lange uitlopers over de grond.